Petra Dassen-Housen werd in haar tijd als burgemeester van Beesel meegezogen in de magie van het Draaksteken. Vanuit Kerkrade ziet ze vol bewondering hoe er ook dit jaar weer “natuurkrachten” loskomen in ons dorp. “Iedere bijdrage is een puzzelstukje van het geheel, is een deel van de magie.”
Hoe verwoord je iets wat magisch is?
Eigenlijk schier onmogelijk. Het Draaksteken, jullie Draaksteken, is magie in alles. Als toeschouwer ben ik 7 jaar geleden meegezogen in die magie en voel ik het nog steeds. Ik was, ben en blijf er enorm trots op dat jullie in staat zijn mensen op deze manier te vervoeren, een verhaal te blijven vertellen en een dorpsgemeenschap te vormen.
Magie wordt ook wel omschreven als de kunst om geheime natuurkrachten of geesten te benutten. Nu wil ik niet zover gaan dat er geesten in Beesel actief zijn, maar natuurkrachten toch zeker wel.
De allereerste natuurkracht is voor mij de ongelofelijke inzet die jullie tonen voor dit erfgoed. Alles en iedereen is erbij betrokken. Dat kan heel klein zijn en heel groot. Iedere bijdrage is een puzzelstukje van het geheel, is een deel van de magie. En dus is iedereen verantwoordelijk voor die magie.
En dat brengt me bij de tweede natuurkracht: de verbondenheid. Als je samen in staat bent om al honderden jaren dit schouwspel tot leven te wekken, ontwikkel je als gemeenschap een soort oerkracht. Het drakenbloed zit in jullie DNA, zoals jullie het zelf zo mooi zeggen. En dat bloed stroomt en dat voelt iedereen in jullie omgeving. Ik heb het ooit de echte kracht van een gemeenschap genoemd: een overheid kan van alles willen, maar als de gemeenschap het zelf niet draagt wordt het niets. Dat is in de kern het succes van Beesel.
Een derde natuurkracht is plezier. Het plezier om dit met elkaar te realiseren, het plezier om iets groots succesvol neer te zetten. En ja natuurlijk, dat gaat niet zonder slag of stoot en waar mensen samenwerken spelen ook andere emoties. Maar het plezier in het schouwspel brengt jullie steeds weer bij elkaar.
Drie natuurkrachten die elke bezoeker voelt. Ik weet nog goed dat ik bij elke voorstelling naar het terrein liep en door de dorpsbewoners al ondergedompeld werd in dat plezier, de spanning van wat komen gaat. Dat het Draaksteken leeft en van iedereen is, werd je als bezoeker al meteen duidelijk. Liep je verder het terrein op dan hoorde je muziek, dreigende muziek die iets aankondigde; spanning en met een nieuwsgierig gevoel nam je plaats op de tribune. Je voelde toen al: hier gaat iets bijzonders gebeuren…Ik ruik nog “de Ruiverse” wind en voel de wanhoop van de Koning en de Koningin. En glimlach als ik voel dat Joris de handschoen oppakt en de strijd aangaat. De overwinning als een enorme ontlading. Wat was dat sjiek!
Geloven in het goede hebben jullie het dit jaar genoemd. Prachtig! Hoe nodig hebben we dat als mens en gemeenschap. Blijf geloven in het goede en koester jullie natuurkrachten. Het is werkelijk ongelofelijk bijzonder wat jullie doen, kunnen en laten zien! Magie, in alles.
Petra Dassen-Housen