Geen honderden, maar wel duizend uur is Jeroen Hendrix bezig geweest met het componeren van de muziek van het Draaksteken. Alle emoties die tijdens de zes voorstellingen voorbij zullen komen, heeft hij weten te vertalen naar een herkenbaar verhaal, dat de komende weken 15.000 toeschouwers zal gaan vervoeren en ontroeren.
Het is vrijdagavond 30 juni 2023. Ik ben net bij de repetitie geweest en terwijl ik naar huis loop, hoor ik de muziek van het eerste bedrijf door de speakers op het veld klinken. Het is een unieke reis geweest voor mij. Interessant, leerzaam en intens, maar ook mooi en ontroerend.
De muziek voor Draaksteken 2023 is klaar en wat kijk ik uit naar de voorstellingen.
Mijn vorige blog ging over de voorbereiding op de daadwerkelijke werkzaamheden die zouden gaan komen. Nu, meer dan 1000 werkuren later, is alle muziek opgenomen en verwerkt in de software die ons tijdens de voorstellingen gaat helpen om alles op het juiste moment in te starten.
1000 uur hoor ik je denken. Hoe dan?
Allereerst was er muziek nodig om te gebruiken tijdens de verschillende scènes. Aan de hand van video-opnames die bij De Troubadour werden opgenomen, bepaalde ik per scène samen met de regisseurs de benodigde sfeer en soort muziek. Een terugkerend personage als de Verteller kreeg in de muziek ook terugkerende geluiden, zodat het voor het publiek herkenbaar zal zijn wanneer de Verteller aan het woord is.
Hoop, geloof, verdriet, angst, boosheid, allemaal emoties die in het spel verwerkt zijn en die ik vervolgens heb proberen te vertalen naar muziek. De ene keer met traditionele geluiden zoals violen, de andere keer met meer experimentele, modernere geluiden. Heel af en toe waren er repetities waarbij publiek aanwezig kon zijn en zo links en rechts begon ik positieve geluiden te horen over de muziek. Voor mij een opluchting, want dat betekent dat hetgeen ik in mijn hoofd had qua emoties, overeenkomt met de manier waarop het binnenkwam bij het publiek.
Naast het maken van de ondersteunende muziek voor de scènes, ben ik met een groep enthousiaste zangers en zangeressen bezig geweest met de opnames van enkele liedjes die door Frans Pollux zijn geschreven. Ik schreef de arrangementen en maakte het geheel passend op de emotie die op specifieke momenten nodig was. Gerepeteerd werd bij mij thuis of bij de schutterij, studio-opnames vonden plaats bij Peter Wijnhoven in Reuver en vervolgens werden deze opnames afgemixt.
Ook werd ik ’s nachts regelmatig wakker en begon ik te visualiseren hoe de voorstelling eruit zou gaan zien en zou gaan klinken. Ineens bedacht ik me dat er een duidelijk moment moest komen, waarop het publiek weet: OK, nu begint de voorstelling. Vanuit dat idee heb ik een ouverture geschreven en opgenomen in mijn eigen studio. Ik liet deze horen aan de regisseurs en hun gezichten tijdens de eerste luistersessie zal ik niet snel vergeten. De ouverture was een feit en zou inderdaad het begin gaan worden van de voorstelling.
Maar ook de muziek die voor én na de voorstelling wordt gespeeld, moest gemaakt worden. Vooraf een aantal geluiden/soundscapes die de spanning opbouwen tot aan het begin van de voorstelling, en achteraf zal er een rustieke pianomedley te horen zijn. Daarin zijn vele melodieën verwerkt die tijdens de voorstelling de revue hebben gepasseerd.
Al met al heb ik met mijn muziek geprobeerd om vanaf de binnenkomst op het terrein tot het moment dat je weer wegloopt een beleving te creëren, die ervoor zorgt dat de emoties tijdens de hele avond versterkt worden.
“Ook de muzieknoten uit het woord Beesel, waarover ik in mijn vorige blog schreef, zullen regelmatig te horen zijn tijdens de voorstellingen. Ik ben benieuwd of jij ze ook gaat herkennen.”
Ik wens je veel plezier bij de voorstellingen, want…jij gaat toch zeker wel?
Jeroen Hendrix
